Hissizliğin Hoşluğu

Dipsiz bir Sinefekt günü daha yaşanırken, sessizlik kendi procelerime bakma sevdasıyla yanına parkettiğim Evren Arog ekibinin misafirliğiyle çalışamaz duruma geldi. Bende oldukça iyi dayanmama rağmen sonunda pesedip yanlarından kaçtım.

Bazı günler (bugün gibi) yaşamla bir bağım kalmadığını düşünüyorum. Sanırım yokta. Gece kendimi gene Conan okumaya vermezden önce gün içerisinde yapılan temizlik sonrası oda karmaşasının sinirinde boğuldum. Sanırım uzun zamandır hissettiğim en samimi duygu oldu bu sinir. Bunun çok net bir bedeli var ve fakat. O da ertesi gün tam bir mala dönmek sanırım.

Şu an biri sırtıma kürekle vursa sanırım yerimden kıpırdamam. Bu hissizliğin çok beter bir tarafı var aslında; kesinlikle canınız birşey istemediğinden gün için bir programlama yapamıyorsunuz. Eve mi gideyim, spor mu yapayım, dışarı da mı yiyeyim gibi bir derdiniz yok. Gerçi ben çalıştığım sektörün denyoluğu sayesinde çoğu zaman böyle bir program yapma lüksüne zaten sahip değilim ama olsun.

Çok amiyane tabirle tatil istiyor bünyem. Tatilin bir sürü gereksiz bünye için güneş, deniz, gece hayati vs gibi anlamları olabilir, ama bence asıl anlamı sadece kendime ait dertlerle uğraşabilme lüksü olmalı o yüzden özellikle tatilde işten gelecek telefonların sahipleri hayatlarında benden duyamayacakları içtenlikle şahane küfürler duymaya hazırlanmalılar.

Arivedercioa